"Ruh Eğitimi" avec ou sans complaisance...
Je cherchais
depuis quelques jours (mot/concept "complaisance", sans/ avec) un style
dans le choix de l'écriture qui est souvent servi à la littérature mais existe
aussi en Philo, et exige une attention et une calcule plus attentives et éprouvants
dans le choix des mots.
(à comparer avec)
https://herrselavy.blogspot.com/2020/03/reconciliation-compromis-ou-resiliation.html
Ahmet Çiğdem'in
derli toplu, iyi bir incelemeye dayalı Türk Şiiri denemesini okurken, birden-ve-yeniden,
aradığım bu "avec/sans complaisance" kavramı aklıma geldi:
Her duygulara, etiğe,
hem retorik ve edebiyata, hem de özellikle de iktidara, halka, siyasete ilişkin
her tavır alışta var.
Kötü
complaisance:
"Ve
doğrudur: günümüzde şiir yazmak, tekil olanın savunulmasının değil, bir şiir
komününe kapılanmanın vasıtalarından birisi hâline gelmiştir. Tekilliğin ve özgüllüğün
savunulması, bir komünün konvensiyonlarına itibar etmek ve orada hayatını
sürdürmeye kurban edilmektedir."A.Ç.
Ahmet Çiğdem,
olumsuz ve gözden kaçan anlamıyla "danışıklı dövüş" diye tercüme
edebileceğimiz ("yaltaklanma" diyor Tahsin Saraç)
"complaisance"ı çok iyi tarif etmiş. Bir etik, estetik ve siyaset
dersi olduğu kadar bir "Ruh Eğitimi" dersi var burada...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder