Hiçlik Risâlesi

 

Hiçlik Risâlesi

 

"Boşa çıkarma (boşa koyarak, boşa düşürerek, boşa çıkararak), boşa yazma", İdea ile, metafizik ile savaşmanın en etkili yoludur; yani gerçekte "boş" olan ve "boş" kalması gereken sıfır noktası (isterseniz arkhe, ilke) ile ve ona karşı (with and with-out) yazma: "Annihiler son concept"…

 

[Felsefe ideayla mutsuz bir evliliğin ürünüdür, bir ev (mağara) vardır ortada ama ne koca kalmıştır ne de evi idare edecek bir Penelope: Koca, İdea'dır, ona gizliden -kendine, taliplere rağmen sadık kalınır. Ama İdea silikleşmiştir; üstelik kendine de yabancılaşmış, evi çoktan unutmuştur: BoşaYaz-sil ] * 20-haz. 2020

 

Niye "annihiler", hiçliğini ortaya çıkarma? Çünkü o bir hiç'in gücüne sahiptir, ve öyle bir güce ancak hiçlik sahip olabilir, ancak hiçlik böyle1duyulmamış yetkeyi ortaya çıkarabilir ve bunu edimsel kılabilir. Bu olmayan yetke sürekli, boşluk bırakmamacasına zamanı ve mekânı kaplamalıdır.

 

Hiç'in gücüne sahip yazı sürekli hiç için hiçlikle savaşmalıdır. Zira hiç'in büyülü yeri her daim doldurulmak istenecektir; edim budur.

Her yerel, kısmî ontoloji bu yere tâliptir; hiç üzerine elde edilen hiçliğin bilgisi hiç'in yerine geçmeye çalışırken bu yeri boş/a bırakma, çıkarma:

 

İşin özü, sırrı, hatta tarihin motoru budur. Zira hiçlik dışında böyle bir motor bulunmamaktadır. Tarihin kesinti ve süreksizliklerini şüphesiz hiçliğe borçluyuz: bütün yenilenme ve unutmanın gücü, yaşamsal enerjisi, arzuların ket vurularak,  coşturularak hiçliğe savrulmaları bundandır.

 

Hiçliğe hizmet eden hiçbir edimselliğin başarılı olamayacağı, bir Arşimed noktasına dayanması gerektiği savunulabilir.Bu nokta hiçliğin nasıl hiçlikten kuvvet ve cesaret alarak bir hiçi hiç yoktan var ettiği ve ortadan kaldırdığı problemi ile çözülebilir. Hiçin hiçe gecikmesi ile+

 

Hiç'in hiç üzerine binip ondan bir basamak, bir Stand, bir hupokaimenon olarak delice bir hiç kuvveti alması; hiçliğin zamanları aşarak gene hiçliğe yok olmadan kavuşması mucizelerle dolu tarihin yeknesak ayrıntılarındandır. Ezelî Şarkıyı biliyoruz: "Hep aynı şarkı/ Aynı terâne!"

 

Hiç'in hiç'e söylediği bu boşluk risâlesinde lütfen hiçliğin yerini boş bırakalım; hiçi süslemeyelim, ama ona zambaklardan bir taç yapalım; hiçin hiçe değmesindeki esrârı, boşluğun boşluğa yer bırakmasında arayalım; zamir'in, boş gösteren'in boş gösterileninde kalbimiz boş olsun.

Eşyâ-ül mefâül bûz,

Bî'l idrâk-ül arûz

Beşer heder eder her derdi on çün ki bil!

Fî hi mâ fih...

 

Olmaya ne eşyâda ne arûzda,

Bî'l idrâkinde cûz-i hilkât kadar bir hâkikât

Basûlbâdelmevt'te beşere yol gösterecek

Beşer'den gâyri fî hi mâ fih...

(*) Tom Rockford'dan... (Felsefe'nin mecâzı olarak Penelope)