Réconciliation: Compromis ou Résiliation?

Au fond il n’y a qu’une seule guerre, c’est ce qu’on appelle

la Guerre à Dieu (Deus ad Bellum)

RECONCILIATION :

compromis ou résiliation ?

[ Nouvelles indémontrabilités divines...
Théologie rationelle, Via Négativa et la Réfutation Marcioniste (et du révolutionnaire "Sade, Mon Prochain" de P. Klossowski)
du "Dieu Moral" de Kant: une exégèse de pandémie subite]

 

1-   Dieu n'a rien promis, nous nous sommes promis à Dieu, Moise a malentendu, le peuple était déjà promis sans compromis, d'un compromis dont Dieu ne se souciait nullement; car une promesse engage le temps que Dieu ignore; impossible d'imaginer pour lui comme nous, temporalisant par ignorance!

2-   Mais cela non seulement ne le réaffirmera pas en son nom et sa qualité, mais elle prouvera aussitôt ce pourquoi il est si incompromettant, et ça sans appel, et d'aucune prière; et que cette logique ne ferait tout au plus, pas plus que lui interdire toute prière, et de nous lui aggraver

3-   Et par la voie de conséquence, il devrait y avoir une autre voie de nous faire entendre auprès de lui qu'autrement la prière contre laquelle Il est imperméable et sans compromis, et logiquement cette voie est la MÊME; Nous devons être sans compromis devant et envers LUI, lequel l'EST

4-   D'autre voie n'a d'autre contenu que le même, ledit: Ne L'essayer que par la même voie d'incompromis: Etre intransigeant envers LUI, le plus ingrat et de disgraciés, hostile et aveugle dans la distinction du bien et du mal, de qui lui  plairait ou dégouterait de vie, de SurVie-Essence

5-   Et cela ne consistera non seulement à être studieusement et régulière. jusqu'à se LUI égaler aux lois de la nature, à l'essayer tout au moins, et non seulement médire et de blasphémer en parole gratuite, mais en acte la plus aigüe concernant son affaire à LUI, la Décréation à reculons

6-   Cela LUI impressionnera ou pousser à l'exagération rocambolesque et ridicule, car une telle guerre à laquelle aucun homme n'est prêt à sa naissance, ne peut que s'apprendre par exercice studieuse et régulière, d'une insistance sans compromise et incompromettante, cela LUI provoquerait

7-   Une telle guerre s'avérant impossible en Pratique à terminer par victoire, par la raison simple de différence de forces toujours inégalées, prouverait par contre en Théorie que l'homme n'était pas mauvais par naissance, et que c'est Dieu qui l'a rendu pire, et son absence ou son retrait, tant chanté, sans délais souhaité, sinon exigé

8-   Et on ne sait pas encore, depuis au moins les Lumières que Dieu, sans promesse, a au moins tenue cette parole de défaite qui lui a couté, coute que coute, la mort de Dieu Morale, pour se satisfaire d'une existence antinomique et spectrale du Dieu encore théorique ou logique qui ne desserve que la Philosophie

Usuriers du Temps (Gewalt-I)

USURIERS DU TEMPS

(GEWALT –I)

Use and mention of time, time of beeing;

 l'usage et la citation, dit-on, du temps, du temps d'être, de vivre, dont les catégories de "use and mention" semblent valables seulement pour l'homme parlant, écrivant, cabable de mémoire et d'oubli, pour ainsi dire, de la souverainété, même si elle est encore difficile de perdurer, d'être ou se faire le maître du temps, du temps qu'il fait, du temps qu'il fût, du temps qu'il ferons ou ferait (chacun renvoyant à des catégories précises et des règles de conjonction), et non seulement des espaces que nous partegeons bel et biens avec les animaux, dont on peut même se promener dans leurs hauteurs, y descendre ou y monter, le plus souvent pour leurs maîtrises, les mettre en harangue, en harasse, en traîre, d'en remodeler, de mastiquer, d'infliltrer, d'en condenser, leurs sèves et chaires, ses "produits et forces", et ceci quoditiennement, dans ce que l'éléveur ou le propriaitaire du terroir pour le bétail, son locataire ou son cerf dit et comprend chaque jour de ce qu'on appelle un "jour", une journée pleine, de travail et de labor dont j'admire la rudeur et rondeur de sa sonorité, comme des quatre vents unis, devenus cycliques, le cyclône pour rendre encore plus dur et en dépeche le dur travail de besogne, alors qu'on peut facilement imaginer "se promener dans l'hauteur des bêtes" en tout loisir et en oisivité, dans leurs proximités, même pour s'y mélanger, s'y oublier, y être un et unis, à l’unisson, jusqu'à dans l'odeur, de respirations, de haleines, de gémissements, de grondements, dans l'amitié éléctive (signe distinctif) d'un nom propre qu'on leur donne par pur produit de hasard de connivence, d'analogie, de ressemblance, de signe distinctif, de catégoriale, comme s’il s’agissait des premiers moments de la création, se jouir de cette liberté de décider de nommer les choses et les vivants sur la terre, aussi que sous la terre, défunte, les ocelles, dans les cieux, volants, dans des eaux profondes, glouantes...  

Quel bonheur d'un tableau idyllique, jusque ce que le propriétaire du jour, le "vrai maître du Jour", sauf Dieu, l'homme de tout azîmuth, l'autre omnivoyant, le fouetteur, le guetteur se manifeste et vous inonde de pires insultes, toutes liées encore aux animaux et à votre mere, à vos organes, à vos orifices et à vos offices -des  scènes obscènes et permissieuses  qu'on n'a jamais vues, mais entendues chaque fois que le maître ou son fils fait son irruption comme l'autre Dieu, le souzérain, dans les cieux, mais contrairement à Lui qui diffère comme un retardement salutaire, ceci avec un baton à frapper, ou à écrire votre temps de travail, à vous énumerer, à vous en donner de nouveau nom, s'il le veut, vous chiffrer, inculquer un nombre sur vos temps, sur votre front ou au dos, parce qu'il est capable d'écrire, c'est-à-dire ne pas faire uniquement des traits ou figures par terre ou en quatre-pâtes, sur par-quatre-chemins (quadrificum des forestiers sans signe), comme vous, mais non seulement des signes spaciaux, mais d’en maîtriser le sens dans le temps, au dela d’un simple rappel de lieux et de directions, comme vous vous le faites souvent, mais vous l'oubliez ou confond de nouveau et plus souvent, et que vous vous aimeriez mieux la voix vivante, vibrante d’une bête à proximité que vous la répérériez bien dans le loin, dans la grandes chasses résérvées aux seigneurs, dans laquelle vous prépariez le terrain, provoquiez ou piégiez les animaux déjà captifs pour pur plaisir de maîtrise du soi du maître et de sa compagnie, dont vous mangiez les restes et boire un peu, avant d’être usé et mentionné dans leurs recits que vous êtes une belle gironde ou un beau gibier, un peu téméraire, mais fort en poid, charnu(e) cette année, une jolie fille pourtant, un beau gag par ici par là, alléchant(e)s pour les couches fécondes. Et vous deviez payer le rançon ancêstral, bientôt, choisi(e)s ou cible prochaine que vous êtes, de chasse ou de chassé-croisé de nos gènes, progénitures…

Ainsi bel humeur se dict en des si bels espaces, à la manière de Pantagruel et de ses amys, dans ces beaux jours de la fin de moyenne-âges… laissant ses signes héraldiques, tel Der Blaue Reiser captivant des Gentilichiis, des Boyards, des Normands, des Lombardies, sur les hordes des familles de notre race et des autres dont nous fîmes améliorées les terres équitablement maracaeugeuses, et dont nous les fîmes gagnées si je puis dire de la mère et des cieuzx, heavan (to have), nous les possédons comme nos biens, comme les miens ces siens, les leurs qu’ils sont aussi nos biens, ainsi que tous leurs temps.

 

Ces pratiques s’appeleront par extention ou par intention voulues ou perdurées “Riba” (-un mot arab coranique- dont la signification selon l’usage encore devenue –dans la volume même de Coran- rare et limité      “phusis”= tout se qui se pousse en abondance dans la nature avec la rencontre de la pluie, dit-il, dans Coran poétisant), et dont Coran légiférant parmis les pratiques restreintes de commerce entre les hommes va aller progressivement et définitivement péser d’un interdit lourd, dont nous déchiffrons aujourd’hui, selon ce que l’acquïté nous est révélé, et sans rancun et sans délai, le sens ainsi devenu visible et audible, Dieu merci, pour l’univers entier, jusqu’à ici demeurait dans la confusion mimétique de l’autre.

Chaines:

Philosophie à l'école bouissonnière, La Communauté des Visionnaires

Anamnésis, Fictions autobiographiques

Enregistrement du 12 Décembre 2019

YENİ SOY BİR MEFİSTO…

YENİ SOY BİR MEFİSTO…

MANİFESTO

 

C. @CiovanniDrogo :

1-      « Bütün dünyada alt sınıfların öfkesi, onları ezen sisteme değil, okumuş yazmış orta sınıfa ve onun siyasi temsilcilerine yöneliyor. Demokrasiye en çok ihtiyacı olanlar, demokrasi için en çok mücadele verenleri demokrasiyi kullanarak cezalandırıyor. Popülizm dedikleri bu ».

 

2-      Bu Leninist iyimser şematik ide ile Sovyetler (Tek Ülkede Sos.!) kuruldu, Parti totalitarizmi kaldı: Okumuş-yazmışı Gulag'a sürmekle, sadece Rus Avant-Gard'ını -istemeden- mitleştirmekle kalmadı, ama varolan kültürü de yalıtıp akademikleştirip elektrifikasyonla Sovyet Bilimler Akademisi’ne hapsetti.

 

3-      Kendi hiper-modern hezeyanlarının üretimsizliğini, birden elektrifikasyonla (Londra Sanayi Devrimi sırasındaki gibi) bomboş steplerinden yollara düşerek (bolşevikleşen) sonra da Moskova ve Petersburg gibi kentlerin fabrika ayarlarında re-territorialize eden mujik'lere katanlar aslında hoş "ein Geschlecht" idi.

 

 

4-      "Alt sınıfta" olan -adı üstünde- kendi üstündeki sınıf tarafından adlandırılmış, çağrılmış, kategorize edilmiş, ümmetleştirilmiş veya politiko-metafizik bir manivela ile "Tarihin Motoru" içten tepkimeli buhar gücü, beygir gücü, vb. olaraktan, insanlığa terfiyesi iltifata tabii olduğunu anlamam çok sürmedi.

 

5-      İnsanlığa "terfiyesi" -yani, hiçbir yananlam kayması olmaksızın- "terbiyesi", iltifata tabiidir: Boş övgü, popülist gaz verme, küçük miskin yarı-yalanlarıyla "Büyük Doğru" (N.F. Kısakürek ekölü nazâriyatında Şiir'in sine quoi non rolü üzerine ilmî bir tetkik yapılabilmiş midir acaba?)

 

6-      Kendi Deli Saraylı evkaf rüşvetçisi, kalem oğlanı, mabeyin, baba köşkü, lala, halayık, mürebbiye, Pera'da rum kızlarla bira, Padişahım Çok Yaşa'cı şakşaklar da pek güzel okumuş hendese+şiir+müzik bilir namaz kılardı, ama Cumhuriyeti onlar kurmadı: Halifeye Afgan yardımını ele geçiren kurdu.

 

7-      Anladığım kadarıyla entegrizimle her cephede mücadele etmeyi kendine bir görev bilmiş Fransız Bürokrasisi, zamanında ayrıcalıklar (privilèges ve intérêts) vaad ederek çeşitli sosyal kesimlere ödettirilmiş "özel emeklilik rejimleri"nin ilgâsı ve o çok sevdikleri « evrensel emeklilik rejimi »ne (evrensel sus payı, « kapa çeneni, al maaşını, çalışma ! » genelleştirilmiş evrensel işsizlik rejimi) geçiş çalışmaları ve buna koşut, ama örtük bir şekilde bankalarda "sıfır faiz" politikasına varılması, İslamî (esaslara uygun, yani aynı eski «Libya Cemahüliyya Sosyalist Devleti » ismindeki gibi) Entegrizmin Macro(n) Zaferi olarak tarihin bir rövanşı olarak okunabilir.

 

8-      Nasıl bir "Bireysel Emeklilik" rejimiyse (ve « bireysellik » zaten bunun neresideyse), Türkiye’de de, bizzat Devlet tarafından kendi memuruna mecburî kılınmış, mali politikaları ayarlamak  için, bizzat Devlet tarafından fon olarak kullanılan sistemleri de gene Devletin ilgâ etmesiyle artık biz de düz SGK'lı olarak "Evrensel Fransız Usülü Makro İslam Devleti"ne geçebiliriz belki... Bireysel olarak kendini korumaya alma refleksindeki küçük yatırımcının mevduatına verilen faiz zaten pratik olarak  enflasyona yenik düştü: Ümmet, artık « kendi arasında » (ama kendi isteğiyle değil, Devletin ribayı zorla herkese ödetme kararı poltikaları, Devletin yasal şiddeti aracılığı, vasıtası, şahitliği, noterliği, düzenleyiciliği vasıtasıyla –riba masası bu işte- kaybı (yani, eski, biriken, bileşik ribayı) paylaşarak ödeyecek, çaresi yok. Zira kimse kaybın olduğuna değil, vadesi gelmemiş, peşinde oldukları bir borcun bu kez kime tahsil ettirileceği derdinde. Kişi, kurum ödeyemezse, Devlet « herkes adına herkese » ödetir ; bazılarına faturası daha ağır olma kaydıyla…

 

9-      Makro Entegrizm (şaşalı, hoyrat yıllardan sonra gelir zaten böylesi entegrizimler) yerleştikçe, Bankada parası olmayanların ontolojik olarak vergi=zekât mûafı olmaları sonucu (riba ödetme sadece banka işlemleriyle sınırlı kalsa bu doğru olurdu), gelirlerinin azalmasıyla Bürokratik Devleti de küçültecek, zenginleri ise Man adasına çekecek; Ümmet ise sadece "salât" zikr, yani mani-fest-asyon ile mükellef olarak kalmaya devam edecek; festiviteler, "sarı" hummalı manif'ler, mâniler başlayacaktır; @siirsokakta artık…   

 

 

10-   Anlamsız bir zibidi merakıyla « Nesnelerin İnterneti »ni bize bahşecek Yücelerin Yücesi 5G hâkimi « Barbarları Beklediğimiz » şu mübarek aylarda (yapacaktınız bâri gene nesneli-özneli bir oyuncak yapacağınıza, işimize yarayacak şundan yapsaydınız), babanızdan ısrarla size özel ve geleceğiniz için « Process&dichlerlich » işlemcili Kuantum Bilgisayarı almasını isteyiniz. Entegrizm yerleştiğinde, nesnelerin salât’ı yerine, süreçlerin gizli şiirini çözmek, yasanın eidetique özüne inmek için çok çalışmamız gerekecek. Ama önce nesneler, metalar aradan çıkarılmalı. Bu entegrizim başka olacak… Madem biz ödüyoruz, Devlete de gerek kalmayacak. Zorla ödeten şiddet kalkacak en azından bireysel seçimle köle olacağız emek pazarında… Burjuvazi nihayet kendi kavramına oturacak ve bakacak ki aslında o da bir alt sınıf, özgürleşmesi mücadelesi daha yeni başlıyor. Ama nasıl?

 

11-   Bunu ("iltifat principii"ni), "haydi aslanım"cılığı, eyyamcılığı anladığımda Marxist Teory ile işim bitmedi; bilâkis hemen hemen ilk kez doğru bir ideoloji bilimi doğmak üzere (yıl 1980!) olduğunun sinyallerini alıp derhal Nükleer Fizik araştırmalarımdan istifâ edip Ankara’dan İstanbul, Fatih'e taşındım! Kuantumu hala bıraktığım söylenemez…

 

12-   "İltifat principi" (bkz. yergi ve övgü, Aristo, Nikhomakh Etiği) dediğim o eski şey L. Althusser tarafından Sartre'ın Fenomenolojisi'nden alınan "hey Pierre!" örneği üzerinden, "çağrılmalar" (appellations) kuramı olarak adlandırılıyordu o zamanlar: Kimlikleştirmenin anlık simyası!

 

13-   Bir on yıl Seine kıyısında barok bir postmodern misafirhanede kaldığımı, Contemporary Dans, Theodus  Kantor, Sarkis, Fluxus, Situationist Urban Action çalıştığımı hatırlıyorum. Diğer bir on yıl da Kantcı bir misafirhanede ağırlandım; diğer kantçı kiracılarla hiç görüşmedim, Heidi’yi gizli okudum.

 

 

14-    Sartre'ın ardındaki hayaletin Heidegger olduğunu anlamam çok sürmedi: Kısır bir dilsel dönüş (tournant langagière) olabilecek şeyi, Althusser’in « İdeoloji ve Devletin ideolojik aygıtları » analizinde dile getirdiği "appellation" kuramını ("aleyüm selam Mustafa kardeş / selamün aleyküm Ali abi") artık aşmıştım: Heidi daha iddialiydı: "Interpellation" (askere çağrılma!)

 

15-   Pozitif  vaazı dışında kanunların ruhu olduğuna dair hermeneutik inancı (Heid. değil, zaten Montesquieu körüklemişti); Pavlus'a girdim çıkamadım: 12-13 asırlar da dar geliyordu.Yasanın, çağrılmanın, iltfata mazhar ilhâmın, grâce'ın, bahş'in, çıkarsızlığın, bırakılmışlığın yasası!

 

 

16-    İş (okuma), "Ahlak Yasasının Çağrısı" bölümüne gelince Varlık ve Zaman adlı kitap ortadan (sol ve sağ) çatlamış, omurga sağlamdı: Sol tarafta Frankfurt Okulu ve Fransız şakirdleri Heidegger'in özüne varamadan onu yağma edip kullanıyorlardı. Heid. ise sağda Kantçılığa direniyordu.

 

17-   Kütüphanelerde 12-13. Asır(!) çalışarak amacıma varacağımı düşünürken, erken Türk Sosyalist Hareketi belgelerine ulaştım, İstanbul Tramway İşletmelerinden Numan'ın adamlarıyla tanıştım: "Bir Halk kendi sınıfının ideolojik ve siyasî temsilcilerine nasıl güvenebilir?"@elestiriyicalma

 

18-   Bu arada aradan 35 yıl geçmiş, Aquinalı Thomas gibi çağ değişmiş, ne çağaran ne gelen falan da yoktu. Aslında bu daha da iyiydi. Alt sınıflar edepsizliği orta sınıflarda geri bırakma yarışına girmişlerdi: Turgut Özal yılları… Orta Sınıf daha kırgındı; ama köşeyi ya şimdi dönecek ya da daha da aşağılara yuvarlanacaktı

 

19-   Sonra Doğu Berlin açılınca İstanbul'da da Pera'yı açmaya ben gönderildim, açılışı yaptım, törenlere pek az katıldım (on yıl da böyle geçti): Birden şu meşum "alt sınıf" aklıma takılıverdi! Ruh çağırma seansına gidip Marx'ın Hayaletleri'ni çevirdim. Baktım potansiyel bunlarda gene: Stratejileri çok gizemli « alt sınıf » dediklerimizin!...

 

 

20-   Yasla, matemle, Hapishane Edebiyatı'yla bu işin olmayacağı konusunda @kucukiskender 'le 5.katta kurul odasında karar aldık, ve iki koldan harekât planı yaptık: Ben Melâmiliği, o Kalenderiliği alacaktı; dönem ödevini böylece kotaracaktık ki "subculture", sunroof"a benzemez, iyice anlasınlar!

 

 

21-   Demem o ki, bunca peregrination, hac, fariza, asithane görevlerinden başarıyla geçip "alt sınıf"ın Transcandantal referent'ına en yakın olduğumu hissettiğim anda (bütün göstergeler onu gösteriyordu çünki), cesareti toplayıp ona yazdım. Durmadan yazdım. Önceleri cevap vermiyordu!

 

22-   Onu sınıfsal kimliğinden soyutlamayı bile düşündüm: Nihayetinde o da ölümlüler arasında bir ölümlüydü. 35yıl boşuna onu aramış, bulamamış, yanlış yerlerde gezmiş olmam kuvvetle muhtemeldi.Ama şimdi adresini biliyordum: Temasa geçtim. Post Restant'a bırakıyordum mektublarımı düzenli olarak…

 

23-   Bu arada onun yazmış olabileceğini düşündüğüm bazı kitaplar okuyor, ondan açık seçik ben burdayım seni bekliyorum mesajı bekliyordum. Bana direk cevap vermemesini anlayabiliyordum. Oratio obliqua, karnavalca sataşma, sıvışma, kin güdüp yüze gülme, siniklik onun anlık teorileriydi.

 

 

24-   Onun dilinden en iyi ben anlayabilirdim, bütün kuramların üstünü çizmeye, hora tepe tepe konuşmaya alışmaya, anadilimde kekelemeye, imam-hatiplere, otosanayilere yazılmaya, Metin Kaçan gibi olmaya bile hazırdım: ona ucuz romanlar okutuyordu. Ama tın çıkmadı. Mektuplar birikmişti.

 

25-   Son :Yeni cins bir Mefistoteles yaratılmıştı sanki; bizim ona bilinç taşımamız, İns'e hizmet etmeye razı etmemiz gerekirken o bize üç harflilerle küfür ediyor, ölüme meydan okuyor, sorulana cevap vermiyor, adresinde bulunmuyor; iş bulunca çalışıyor, yokken de serserilik edip akşam yatacağı döşeği bile elden çıkarıyordu.

 

 

*

 

Anlamsız bir zibidi merakıyla « Nesnelerin İnterneti »ni bize bahşecek Yücelerin Yücesi 5G hâkimi barbarları beklediğimiz şu mübarek aylarda (bırakın da "yaptıklarınızın yapacaklarınızın teminatı olacağını" da; madem yapacaktınız bâri, gene nesneli-özneli bir oyuncak yapacağınıza şundan yapaydınız), babanızdan ısrarla size özel « Process&dichlerlich » işlemcili Kuantum Bilgisayarı almasını isteyiniz. (İlânlar, İlâhlar...)

 

*

İlâna yanıt :Bende iki P.&D. var. Biri matematik manyağı ama insanlar hakkında zerre fikri yok. Biri 100’e kadar sayamaz ama ikna edemeceği kimse yok. Şirketim olsa sözelci olanı işin başına koyarım. Matematik bileni muhasebe müdürü yaparım.

 

Ben :Birisine acilen 13. Yüzyıldan İtalyan matematikçi Fibbonaci'nin -via Arap bilginler- geometrik olarak artan ve altın orana varan serisini çözüp görselleşirmek, diğerine de bunun şiirsel bir romanını bildiği bir dilde (ondan biz de öğreniriz  ilerde) yazması için ihtiyaç duymaktayımdır.