Şiirbilim, Dirimbilim, Özdekçilik, Kalenderîlik (Poetry, Biology, Materialism, Qalandariyya)
6.12.2017
Toujours et en même temps
Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière
Dans la "s'auto-présentation" de la loi morale, dont l'énonciation comme "maxime" s'avère une "représentation" (de la loi), comment traiter "l'humanité" toujours et en meme temps comme une fin en soi? Car elle est aussi ("en même temps") traitée comme un instrument (moyen ontic)... L'énigme de la différance (ontico-ontologique, spacio-temporelle) dans la loi...
Enregistrement du 3 décembre 2017
29.11.2017
2.09.2017
Insularisation
Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière
Un discours inspiré d'un concept de Jacques Derrida sur l'insularisation (cf. "Foi et Savoir") et la désertification, la raréfaction, l'archipélisation et le "neutre" en série. Façon de pensée le sujet comme un "case vide", des "fonctions" à remplir, sa condition d'être "en otage" et son au-delà: dissémination sur la terre, dans le désert, dans les eaux et la mer (Jonas).
Hegel-Blanchot, Marx-Heidegger, Parménide-Platon, Dumézil- Abraham, Agar-Sarah, Moira, tous passent en révue pour pouvoir trouver des reponses concernant la "destinée" humaine-divine et sa "destination" comme celles de questions qui ne sont jamais explicitément posées. Voilà un art de penser en série non-exhaustive; les éléments d'une pensée de Géophilosophie au delà de l'être et du néant: un anéantissement en neutre (Révélation ou Apocalype vue depuis l'île de Patmos).
Enregistrement du 28 février 2017
4.06.2017
10.05.2017
Gratuité du Don
Titre de la chaîne: COMMUNAUTE DES VISIONNAIRES
Fictions autobiographiques,
l'histoire du présent et
analyses phénoménologiques de la vie quotidienne.
Description: Un film phénoménologique ou la morceau d'une 'bestiare philosophique? Esquise d'un moment de conscience qui ne se résumerait ni à la sédimentation (accumulation ou stratification) historique ni à la protention (projétée au future), mais d'un moment 'insigne' qui serait la plénitude (plérôma) qui se rachéterait lui-même dans chacun de ses moments. Un moment non-salarié, comme la 'gratuité du don'... Khairos? Foi ou salut? Moment de libération sans but, ni la tête ni la queue... Symbolisé ou devenu symbole, ici, par la tortue... Bête philosophique.
Il y a peut-être quelque chose dans le devenir qui n'entre pas dans la dialectique, car toujours identique à soi-même, absout, pour ne pas dire 'absolu', et non-contradictoire avec soi, malgré lui...
D'Aristote à Nietzsche: l'Eternel retour...
Enregistrement du 9 mai 2017
7.05.2017
"Fatum Sprituel Hérité"
Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière
Est-ce que le Principe de Non-Contradiction est une fade copie, mais utile (comme Principe d'économie) de l'Idée de l'Eternel Retour (pensée de la pensée), explicitée par Nietzsche à partir de l'idée de "constance d'énérgie"?
Enregistrement du 6 mai 2017.
3.05.2017
Grammaire d'une Mort Annoncée
Grammaire d’une Mort Annoncée
(İnsan bebesi hep kendinden önce zaten metalaşmış bir deneyimin
gramerine doğar, bu gramer ona öğretilirken kendini zorla metalaştırarak ölür.)
*
Lacan affirmait
contre toute thèse de biologie reductionniste en prévalant la socialité comme structure,
que “le bébé humain naît d’abord au
social”, à l’intérieur d’un langage
comme “un système de signes déjà institués”
selon l'heureuse formule de Jean-Jacques Rousseau. Il s’agit donc d’abord comme
prévalance, de la valance d’une expérience
humaine immémoriale qui a laissé des traces
comme sédimentation.
Il s’agit donc comme le
lieu de naissance de ce topos bizarre
de l’humanité historique qui est profondement temporelle, et de tout ce qui y est
retenu, pourtant presqu’impossible d’en faire une retention en toute acte
consciente de l’intentionalité, pour en tirer au claire. C’est ce qu’on pourrait appeler l’inconscient impersonnel où débute toute
expérience qui est toujours-déjà commencée.
En ramassant et
visant toute expérience anthropologique, psychanalitique et même la critique de
l’économie-politique qui donne un contenu pratique à cette expérience, on peut
reformer la formule lacanienne et affirmer ceci:
Le bébé humain naît dans le grammaire d’une expérience toujours-déjà
fétishisé, et meurt en devenant lui-même une marchandise en l’apprenant par
force.
Le bébé humain naît donc
dans le grammaire d’une expérience toujours-déjà fétishisé qu’il lui faut
apprendre par une violence fondatrice
dont il va mourir, ou qu’il lui faut mourir
pour vivre, pour s’apprendre
vivre et en y mourir, chaque fois unique et comme la fin du monde, du
monde à lui seule, comme l’appartenance du Da
du Dasein à lui-même et à son monde.
C’est de ce monde qu’on meurt donc chaque fois.
Le monde et ses expériences objectales, objectivisantes qui apportent la mort à
la porte du Dasein, à sa portée. Chacun meurt d’une mort qui est à sa portée, la mort étant le seul accès à
son impossible. C’est l’impossible
qui lui incombe.
Mais pourquoi
objectiviser l’expérience humaine historique, la sedimentation, la trace comme l’inconscient
et ces “systèmes des signes déjà institués” comme une marchandise, toujours-déjà
fétishisée? C’est aussi la porte où la mort fait son entrée à la vie, comme un
processus toujours-déjà commencé et dont on a gardé la mémoire comme grammaire, comme garde d’experience, qui va
rendre l’experience possible synchroniquement,
comme parole, comme l’échanges des biens, des besoins et des désirs, toujours
inassouvis, et recommençants, comme des esquisses toujours-déjà recommencées…
Et c’est ça l’illusion d’une vie individuelle, nouvellement commencée, et de l’unicité
de la naissance, du sujet, de l’hupokhaimenon.
3 mai 2017
voir le film du même titre
https://mysteriques.blogspot.com.tr/2017/05/grammaire-dune-mort-annoncee.html
voir le film du même titre
https://mysteriques.blogspot.com.tr/2017/05/grammaire-dune-mort-annoncee.html
1.05.2017
Painful Dislocations and On My Disagreement
Painful Dislocations and On My Disagreement*
P.S. Anybody on our Earth can gracefully corrige my Tongue (volé au chat)
(Kediye kaptırdığım dilimi şu Yeryüzündeki herhangi biri düzeltebilir)
* Inspired by a work of Alperen Kartal, "Moratoryum için Torso" (A Tird for a Moratorium / Un Tiers pour une Moratorium), published in 2017, Ankara.
Painful dislocations and my a
few disagreements...
If I say as if my speech were in
the deep of this hell cell
Merely dislocations in the space
of all of them
Owner's domains were nameless
Blummen
If you give to us a hopeful hole
of theirs souls...
In there and beyond, closer than
to us
Figurate for all us a silence Harbor
in a short war
Clothes are sleeping on my
armchair or in your arms now
Promenades and pomegranates,
deeply and juicy...
Come again for design a roommate
to coagulate me
Shippers appears in a blink of
time eye
Shut down for all us a short
wave frequency name lost
Currency in loyal legacy will be
waited in a hardworking...
As if a Moratorium on the chest
of law-sister's room
Dead letters on Office boy's
horses wilder go on
Becoming into the bloody eyes
closed name
As a "oillet d'un oreillet
dans l'oeil des oeufs"...
Space of my disagreements were
merely more large of yours'
However your eyes were closer to
me than mines
A silent gift given to nightmare
coffee in deep house-wifes
A knee was a holly knee like a
Moratorium in the opera-house.
1st may 2017
(listening Karlheinz
Stockhausen, Oktophonie, 1990-91)
P.S. Anybody on our Earth can gracefully corrige my Tongue (volé au chat)
(Kediye kaptırdığım dilimi şu Yeryüzündeki herhangi biri düzeltebilir)
* Inspired by a work of Alperen Kartal, "Moratoryum için Torso" (A Tird for a Moratorium / Un Tiers pour une Moratorium), published in 2017, Ankara.
29.04.2017
Espoirs Sotérologiques -Thaumaturge
Espoirs Sotérologiques
(Thaumaturge)
Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière
Description: Heureux réplis sur soi d'un hérisson sur la prairie nous
donne 'en potence' un cours de philosophie sur la liberté de choix et sur la
spatio-temporalité propre de l'étérnel retour. Aux bons entendeurs, salut!...
Diverses formes de l'incorporation de l'impossible sur un plan du
possible, comme un plan d'immanence. La transcendance aussi est donc une
immanence.
Enregistrement du 27 avril 2017
*
27.04.2017
Legs du Logos
Anahtar Kelimeler -I
1- bazen
Agamben okuyorum sıkılırsam.
2- biri
bilim yapıyorum der, biri metafizikçiyim der önemsiz, ikisinin sonu da pek
romantik oldu, bir kuram yarım bırakıldı, birileri anti-Ödip'le dalga geçti vs.
3- bir
düşünce olarak üretmek, bir düşünce kurmak için üretmek. ve onu cevap alabilen
bir nöron haline getirmek, bu dokumaya en basit örnek Zerdüşt’ün şehre inip
çıkması verilebilir ama anlam daha büyük.
4- insanda
konuşma, insanda yazı, bir şey var beni rahatsız eden, tek bildiğim
konuştuğumuz ve bunu antropolojik-evrimsel olarak yorumlamak [, bir] kenara
bırakamıyorum. dilin üstüne gitmek lazım, çizgilerin, Lascaux'dan daha önceye.
5- insanların
da bunu bir problem olarak görmesi gerekecek. ve direterek yakındığı bir şey
vardı [Beuys], sanatçılar kuram üretmedi, teorileri yoktu, işte hep aynı
engeller, çünkü neden giriyorlar odalarında ve işte rüyalarından,
geçmişlerinden bir şeyleri anlatıp… en sonunda 7000 ağaç dikti, bugün gezide vs
teorileri anıldı. kaldık böylece.
6- fakat
yoktu bir çözüm bende bunları yapılandırıyorum Beuys’la ince çizgilerim var,
7- tek
amacı bayağı henüz hiç olmamış bir sanat türü üretmek -bir kamera icad etmek
gibi neredeyse- sinemayı bulmak gibi, ilk amacı bu ve yanında mutlaka ve bu
hedefe giderken
8- inanın
konuşmam bu kadar kötü, zannediyorum yazım da.
*
Anahtar Kelimeler –II
1- kolejlerdeki felsefi eğitimlerinden Kant
bilen çocukların başına vurup ödüller verenler
2- egomu beslemek adına… bir metin
yayamazdım çevreye, o zaman şimdi
bunları söylemeye hakkım olmazdı-
3- git hayatını yaşa diyenler var, ama
hayatın kendisi bu anlamıyorlar, her neyse.
4- ben fikir üretiyorum, üreticiyim, her
neysem artık, ben ile başlayan ve -m ile bitenleri okumanıza bile gerek yok
5- ama şöyle demek makul, şu asalak ve eski
kelimelerle, regl olan bir erkeğim
(A.K.)
25.04.2017
La Temporalité de la Pensée
Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière
La donation du sens d'une vie d'après ou depuis sa fin, la question d'enthéléchié aristotélicienne appliquée au cas de la mort de Socrate.
Penser l'être, l'emmener à la proximité du soi: voilà la tache époquale et temporelle du philosophe vue sous l'espèce de l'étérnité...
Enregistrement du 24 avril 2017.
23.04.2017
Là où ça a été...
Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière
Description : La formule freudienne réinterprétée par Lacan comme une formule présocratique.
Ici la "révolution" ("ce n'est pas la révolution qui fait commencer la révolution") interprétée comme le "noyau sensible-insensible", "l'enfantilisme", ou ce qu'on a gagné en perdant / ce qu'on a perdu en gagnant... Voici peut-être "ça" et le moteur du désir et celui de l'histoire, étant l'un et même...
Enregistrement du 14 avril 2017
7.04.2017
1.04.2017
BELİRTİLER
AYALTI ÂLEMDEN BAZI
BELİRTİLER – REMİLLER –
REMİZLER
Ve yeni bir ilim icabı
(Sahih, gerçek) toplumsal ilişkiler
ve üst yapı kurumları (bağzı içtimai müesseseler) hemen her zaman bire bir
uyuşmayan, kendi özerk (muhtar) gerçeklik alanları olan görece (itibari) ve farklılık
gösteren yapılardır. Birbirlerine teşmil edilmelerinden, birbirlerinin
tedavülüne mütemadiyen bir rabıta farkı ile girmelerinden, eksi sayıların meontolojik
hakikatinin asal sayıların müspet değerlerine galebe çalmasına bir netice almaksızın
benzemeye devam etmelerinden birkaç asır
önce de dogmatik aklın barok ışığında Leibniz’in matematik argümanlarında infinitezimal
hesaplama yönteminde Astronomi ilminin hizmetine sunulmuş idiler.
Filhakika, insanlık Astronomide birkaç
asırdan beri bir hayli ilerlese de bir Kozmoloji kurmak bir yana, ‘Kozmolojik
bir İde’ye bile sahip olmaktan ırak görünmektedir. Hal bu ki, Ayaltı dünya Ay’ın
karanlık yüzüne benzemeye devam etmekte, “üst yapı” da bütün muhkem müesseseleriyle saydam
bir nitelikte görünmemektedir; koyu, ağdalı bir mayi nispetindedir. Yani
belirli bir dönemde içinden bakıldığında (dışından bakmak için dışına
çıkabilmek lazım gelir ki, bu da uzaya giderek olmayacağı asrımızda anlaşılmış
bir vakıadır) ardında yatan ilişkiler ağı ya da yumağı ne yazık ki (“ô Pêre
Chastel!”, diyordu Epikürcü Diderot) açıkça görünmez. Basit ve iradi bir
şekilde toplumsal ilişkilerin çarpıtıldığı, gizlendiği düzgü düzgü bir
düzgülenme (codification) olduğu sonucu çıkarmak gerekmez bundan. Ama büsbütün
saydamsız olduğunu da söyleyemeyiz elbette. –“Bir ‘bilim’ gibi değişmez bir
nesnesi olan bir varlık alanı değildir o.” (“Türkiye’de Hukuk”, M. Belge,
Cumhuriyet) diye buyurmuştur bilimin kurulan, nesnesinin de bu kurguda kurulan
bir şey olduğundan habersiz olmaması gereken bir zat.
En azından T.C. özelinde elimizde
olan en saydam şey şu gibi görünmektedir; yakın bir zamana kadar bütün kurumlarıyla
kendini batılı gibi göstermeye çalışan bir burjuva devletinin, ülkedeki feodal
sömürüyü ve taşeronluk aracılığıyla oluşmakta olan kütlesel proleterleşmeyi
gizlemeye çalışarak ve bir “millet-devlet” edebiyatıyla halkları baskı altında
tutarak, söylemlerinde ülküselleştirdiği demokrasinin tam tersi bir yönde
savrulmasıdır. Uyarıyoruz, ikaz ediyoruz, ama elimizden bir şey gelmiyor diyordu
müşkil durumda kalan bir yandaş şair.
Halk bir yandan Şark’ın o bin yıllık
ustalıklı deneyimiyle ikiyüzlü bir kültüre alıştırılmakta ve alışmaktadır, öte
yandan da yine aynı deneyimle onu (yani kendisini) bir kez daha –bir salto
hareketiyle- tersine çevirecek (aslında “bir fotoğrafın Arabı” gibi ifşa edecek
–Ece Ayhan) bir gediğe doğru
çekilmektedir. Halk kendince, hasbelkader bir öteki kültürü yaratmakta, ancak
resmi kültürün ritüellerini de aynı bir yağmur, fırtına imişcesine bir “doğa
olayı” gibi (iş çıkışı Cuma darbelerini de
belki bir pembe deprem kuşağı gibi) karşılamakta ve ceketini ilikleyip saygılı
bir sessizlikle geçmesini beklemektedir. Halk devletten kibarca kendisini “ötekileştirmemesini”
rica etmekte, Devlet’ten de “duruma göre
icabına bakarız” yanıtını almaktadır. Darbelerden biri bitince başlayan öteki
hayat da böylece değerli bir içeriğe ulaşmaktan mahrum bırakılmış olmaktadır
(sosyo-psikolojik bir tespittir bu). Böylece –topyekün “insanlar” dememek için-
bütün bir “orta sınıf” da inanılmayan bir değerlilik ile (geçici olup
olmadığını göreceğimiz) inanılan bir değersizlik arasında yine şizofrenik bir
konuma itilmektedir (bu da evrensel
lisanda proleterleşme oluyor zannımızca, isterseniz aramızda buna, karşıdan
bakarak ‘popülizm’ de diyebiliriz).
Bu örnekte yeterince derinleşildiğinde
görüleceği gibi, insanların gerçekte yaşadıkları ile bunların kurumlar
düzeyinde görünüşleri arasındaki “çelişki”, hiç de basit olmayan bilinçsiz bir
yapının, garip bir matematik denkleminin konusunu oluşturur; ve tek bir birey söz konusu olduğunda da, en
azından bütünleşememiş bir dilsel yapı olarak kendini göstermekte, bu da her
zaman şizofreniyle sonuçlanmasa da paranoya hezeyanlarına da kapı açmaktadır
(çünkü “mutsuz bilinç” sonsuza kadar mutsuz kalmak istemez, bölünme onu
paranoyaya sevk eder; siyaseten totalitarizm ile popülizmin evlendiği nokta da
burası olsa gerek, ama bunun boşanması daha da korkunç olur, çünkü devlet “boş
ol” deyiverir bir gün halka).
Elimizde şimdilik veri olarak bulunan
şeyler bariz belirtik (semptomatik) yapıda olan şeyler: İnsanlık tarihinden bir
dizi belirti… Üretim (gerçekte üretim görünümü altında yıkım ve özyıkım) ilişkilerini
dönüşüme uğratan yeni teknik yordamlar da bu bilinçdışı gibi yapılanmış
yapıdaki “gediği” giderek açmaktadır; özellikle de her an kapıda tutulan fiili
veya potansiyel savaş tehdidi uylaşıma (consensus) olmasa da uysallaşmaya hizmet
etmektedir. Bir kavram olarak kurucu öneme sahip “kıtlığın” (=bugün basitçe “geçim
sıkıntısı”, “enflasyon” denilen şeyin ontolojik mütekabili) yeniden
örgütlenişine tanık olmaktayız. Sanki ilkel bir kabile gibi
yapılandırılmaktadır dürtüler, istekler, hazlar, bastırmalar, iki yüzlü sahtekârlıklar,
şarkılar, içi boş şehidlik (maşatlık, meşhed) edebiyatları, vb. Topluluğun
kendi kendini seyrettiğini sandığı aynada, organlarda bir mitosun mastürbatuvar
öğeleri, aynı Yunan antik tiyatrosundaki koronun işlevi gibi, kendi kendinin
katarsis’ini, katalepsis’ini, sağaltımını insanların bireysel vicdanlarını harekete
geçirmeden yapmaktadır; ve bu çok arızi kalmaktadır kanımızca. Ancak tek maraza
da bu değildir bu arazda. Topluluğun bu imge üretiminin normal dışının zahiri aynasındaki tersine dönmüş
imgeleri de Yasa’yı negatifinden imlemekte (Pavlus sendromu), libidonun yaratımsal
ve yatırımsal sermayesini, milli serveti, katma değeri, döngüye yeni katılacak
artı değeri, velhasıl gelecek kuşakları (mesela kapalı fetişizmi, Suriyeli fantazmı,
vb.) şekillendirmektedir.
Bu ve bunlar gibi “insan bilişi”ni,
yani sözümona “yanlış bilişleri” ve diğer birçok farklı fikir ve fikirsizlik
kurnazlıklarını, ister bilincin ve bilinçli yolsuzluğun, isterse de
bilinçdışının dilinin yolundan, yolsuzundan bize bahşedecek ilmin nesnesi
olmaya aday bu belirtilerin, remillerin ve remizlerin ışığında yeni bir “milli”
ilmin icadı, olmadı yeni yerellik enstitülerinin, köy, kasaba, muhtar ve
muhtariyet “ekollerinin” kurulması ve neşriyatı icabı ayna gibi ayan beyan ortadadır.
28.03.2017
L'Ecriture, du Monde...
Un récit de fondation sur les origines de l'humanité:
L'acte de se rassembler
Carence ou Caritas?
Frisson sacré ou climatique
dû à la constitution caritative
(sans poil, etc.)
Pro-duction du Feu (sacré)
comme Pro-vocation,
l'appel
à l'acte de se rassembler...
L'Origine de la "communauté":
Moi, Monde, Dieu (tiers)
Le triangle...
*
Le premier homme fut poète
qui a reçu le Feu éternel,
toujours fragile et à pro-téger...
Garde-feu de l'humanité:
L'Idée réçue,
en Triangle cristalline...
*
Poète vexé...
Car caritatif...
Cura
Chaste
Jeûn
Lamentations...
Manque
Mémoire gardé
Feu intériorisé
"l'idée qu'on peut 'avoir'"
du premier Acte Manqué...
*
Etonnement du premier commencement
La ressemblance
le halte
Heilige
salut
Similitude des générations et des générations:
le Nombre, le chiffre (nombra-t-il?)
le case vide
transcendantale
toujours renaissant
au premier commencement
comme l'origine:
le Moi,
le Monde,
le Dieu,
qui vient en Tiers
autours du Feu,
selon la Flamme,
Danse...
le 28 mars 2017
14.03.2017
LA DECONSTRUCTION EN TURQUIE
Titre de la chaîne:
Philosophie à l'école buissonnière
Description
: Quand un philosophe se décide de, non pas passer devant les caméras comme on
s'est habitué convenablement, mais, se mettre, brisé en mille morceaux, en
schèmes quasi-transcendaux pour s'en faire une pensée sensible (noésis aisthétikon), l'art du cinéma et
le style permis de philosopher prennent des tournures dont nous ne connaissons
pas encore les conséquences au XXIème siècle des guerres.
Enregistrement
du 19 janvier 2017
8.03.2017
Le Souverain et le Clerc
LE SOUVERAIN
ET LE CLERC
Titre de la
chaîne: Philosophie à l'école buissonnière
Moment de
passage (à rebours cette fois) de la "Religion animale" à celle de
"Fleurs" décrit phénoménologiquement
comme changement de "formes" de déité et leurs représentants
(incarnants) le "shamans", les "prophètes" bibliques et les
"fakirs hindous"...
Enregistrement
du 7 mars 2017
6.03.2017
La Fin de tout Opéra
"L'Opéra de Méditerranée" songé à partir de "l'Origine de drame baroque allemand" (Trauerspiel) de Walter Benjamin, du "théâtre séljoukide" (via Danişmentli et Anna Commène), du "Théâtre et la Peste" d'Antonin Artaud, du "Théâtre des marionnettes" de Von Kleist, de "la Philosophie dans le boudoir" de M. de Sade, et du "Chevalier Inexistant" d'Italo Calvino...
Retarder l'échéance:De l'essence du théâtre et de la littérature: des "Mille et Une Nuits" au jour d'aujourd'hui...
Enregistrement du 5 mars 2017
27.02.2017
Bilge Karasu'dan Mektup Var!...
GECE 105, Bilge KARASU
Soru:
Peki, “bu iş veya işkence nereye kadar
böyle sürecekti?” diye kendine soruyordu Bilge Karasu’nun Gece[1]
romanının anlatıcısı, dehşet ve korku iktidarının tam ortasında veya sonuna
yaklaştığını sezinlediği bir anda;
Yanıt:
Sonra yanıt vermeye çalışıyordu kendi
kurmacasında: “herhalde tamamen yalnız kalıncaya kadar. Bütün aynalarda
kendisini görünceye kadar, herkesin gözü onun kendi aynası oluncaya dek… Daha
doğrusu, bu aynaların önünde kimse durmasa da, kimsenin kendi yüzüne bile
bakmaya cesareti kalmadığı, hatta bundan çekindiği, kendinden bile utanmaya
başladığı o geri dönülmez noktada, işte bütün aynaların İktidar’ın o boş
koltuğuna delice bir öc alma hırsıyla sarılmış o Zat’ın onca çırpınışına ve
ülkeyi alt üst eden o ihtilaç anlarında nutuklarıyla kıvranarak can
çekişmelerini sergilediği, şantajlar, tehditler savurarak kürsüde bütün bir
ülkenin önünde farketmeksizin peşpeşe sözel orgazmlar geçirerek kıvranmasına
rağmen, hâlâ görünüşü kurtarma peşinde bir kaç dalkavuk ve biat ustası dışında,
hiç kimsenin gönlüne gerçekten giremeyi
başaramadığını, aslında kendi dehşet tuzağına kendisinin düştüğünü fark ettiği
o anda, dış dünyadaki aynalarda, televizyon ekranlarında, kendi kendisinin
birebir aynısı-aynası yapmayı başardığı basın-yayın organlarında değil ama, sıradan gündelik işlerinde bu toz dumanın bir
an önce dağılmasını, doların düşmesini, bankaların faizleri yine indirmesini,
paradan fazlalık sıfırların gene atılmasını bekleyen insanların bizzat
hilkatlerinde bulunan o kendi sahih aynaları olan sahici gözlerinde, O’ndan
duydukları nefret ve korkuyu, aynı tecavüzcüsüne direnmenin kendisine daha da
fazla acı çektireceğini anladığı noktada kendini rehavete kaptıran maktülün
gözlerinde dona kalan o bakış gibi, sonsuza kadar, ya da daha iyisi cehenneme
kadar, kendi yüzünün aynası haline gelecek olan yeryüzünün bütün aynalarında yansıtmaktan
başka bir işe yaramaz oluncaya kadar…” (105, tercüme hafifçe dönüştürülmüş, çağımız Türkçesi’ne uyarlanmıştır,
M.B.).
[1] 1975-76 tarihleri arasında kaleme alınmış olan bu romanın
birinci baskısı 1985 tarihinde İletişim yayınları (İstanbul) tarafından Akşit
Göktürk’ün Sunuş yazısıyla yayımlanmıştır.
26.02.2017
APOLOGIE DES BOIS À ADONIS
Une contribution POéTİCO-éECOLOGİQUE au group de résistants turcs K.O.S. (Kuzey Ormanları Savunması: La Défence des Forêts du Nord, d'Istanbul).
En l'occurence, dans ce vidéo, sur l'exemple de "Validebağ Korusu Défence" tous les forêts anciens (mytiques ou vrais) et à venir qui sont visés ici...
Megalo Tragedia
Lecture à voix automatique d'un poème en turc "Anadolu Komünizmi" (Communisme d'Anatolie), et les digréssions (en français) à la mémoire de la ville martyrisée le 31 décembre 2016, Istanbul en deuil de nouvel an.
Fictions autobiographiques ,
l'histoire du présent et
analyses phénoménologiques de la vie quotidienne
16.02.2017
Se Composer Avec
Avec mes nouvelles acquisitions récentes et futures, deux violons et mes cordes vocales, je compose en public "à la sortie du boulot" avec les mots étranges que je trouve dans la "trésorérie" secrète de la langue turque -d`ailleurs inusitée- dont les exemples viennent toujours ou à l'occasion d'une "juiverie" moyenâgesque: "Goygoy-cu" (violoniste), "Chammata" (Şamata, bruits de joie excessive) , "Havra" (Synagogue), etc.
A l'instar d'une pièce de théâtre de L. Pirandello, "Six personnages qui cherchent leur auteur", mes instruments musicaux (mes violons et mes cordes vocales, vibrations de mon corps et autres palpitations de mon coeur) cherchent leur compositeur latente ou virtuel, pour les auditeurs aussi in-existants que possible.
Ce qui pourrait faire aussi parfaitement, ni plus ni moins que quelques secondes du "Silence" d'un John Cage, si j'avais pu résister -sans punctum, sans putsch- à l'envie de "se composer avec" les bruits des cryptes ou les chants de sirènes. Une leçon ou l'apprentissage de violon.
Enregistrement du 14 février 2017
9.02.2017
Histoires de Fantômes pour Grandes Personnes-G. Didi-Huberman avec Marie...
George Didi-Huberman sur Aby Warburg (Planche 42, Gestes de lamentations)
5.02.2017
Theatrum Philosophicum -I
THEATRUM
PHILOSOPHICUM -I
A partir de
la conception de "paradoxe du comédien" de D. Diderot, on s'interroge
sur l'essence de l'homme. L'exemple privilégié "l'homme en guerre" où
la représentation scénique de la vie civique se lève comme un rideau de théâtre
à l'italienne pour nous -les philosophes, comme Hegel, E. Levinas, A. Lingis,
M. Blanchot, J. Patocka- faire entrevoir le fond (démonique) qui fuit toute
représentation (y compris, philosophique, scénique, dialectique, trop rigide,
etc.).
Enregistrement
du 13 décembre 2016
2.02.2017
A l'honneur de Bain Turc / Hamamın Namusu
L'état actuel d'un hamam historique (Tahtakale Hamami) à Istanbul. Vaste ensemble des bâtiments à plusieurs étages, en trés bon état, bien gardé, mais désaffecté comme bain publique, réinvesti actuellement comme un centre commercial qui est également désaffecté à cause de la crise économique provoquée par les guerres en tout Moyen Orient.
Toute la structure architécturale témoine d'un "mode de vie" détendue, luxuriante, lente et lubrique, comme une préparation par l'eau tiède ou chaude à la purification spirituelle par la prière journalière.
"Ses honneurs rendus à un Hamam" (Hamamın namusu), l'un des plus monumentaux, que les turcs ont malheureusement eux-mêmes désaffecté comme ils désaffectèrent par l'époque moderne leur moeurs bien connus...
Anamésis et deuil qui s'étendent à toute Europe, depuis maintenant plus d'une siècle, comme la poésie raisonnée (en turc original lu, et en traduction française, par Google Translate) de la bande sonore en témoigne hardiement.
Enregistrément du 1 ère février 2017
Titre pour la version turque: "Hamamın namusunun iade-i itibarı"
26.01.2017
Anne Comnène (et Autres Hérésies)
Vois-ci, une itinéraire en image et en objet -partiel- initiatiquement mystique ou "mystérique" qui va encore plus loin en quête (de devenir) des grands philosophes d'autrefois que Platon avait nommé comme "cyniques" (doggy), dont le maître qui a dédaigné même le souverain terrestre, Alexandre le Grand, était Diogène de Sinope, qui fut peut-être le précurseur de Marcion de Rome (des grands théologues nommés "hérétiques" du christianisme primitif du II ème siècle), exilé également à Sinope (de la Turquie actuelle) en dédaignant cette fois le souveraine pontife de Rome.
Une lecture déconstructive et raisonnée de l'historienne byzantine Anne Comnène concernant les schizes primitives du christianisme oriental: le cas éclatant des Bogomiles, "les amis de Dieu"...
Enregistrement du 24 janvier 2017
Ma Bibliothèque Imaginaire (Hérésies)
Ma
Bibliothèque Imaginaire
(Hérésies)
Après mon
film intitulé "Bibliothèque Aquatique" (concernant une Anamnésis
faite au bord de l'eau, dans la proximité de la Gare -désaffectée- de
Haydarpasha), voici une itinéraire en image et en objet -partiel-
initiatiquement mystique ou "mystérique" en quête (de devenir) du
grand philosophe qu'autrefois Platon a nommé comme "cynique" (doggy),
Diogène de Sinope, qui est peut-être le précurseur de Marcion de Rome (des
grands théologues nommés "hérétiques" du christianisme primitif du IIème
siècle), exilé à Sinope (de la Turquie actuelle).
Mots
clés : Diogène de Sinope, Marcion,
Hérésie,
Christianisme primitif, Demre, Saint Nicolas, Orientalistes, Gérôme,
Manichéisme, Peinture, Sculpture, Cyniques
Enregistrement
du 24 janvier 2017
18.01.2017
DOCTA IGNORANTIA
Docta
Ignorantia
Un essai de recherche
abyssal et époustouflant des « traces » de la Théologie Négative (Via Negativa) dont l'origine fut
peut-être le premier « schize » (division) à l'intérieur du
christianisme, et le nom emblématique Marcion de Sinope (IIème siècle, en
Turquie actuelle), chassé de Rome pour fonder son propre Eglise hérétique, avec
les idées d’un nouveau Dieu (non plus justicier) de Paul (Saul) de Tarse
(Tarsus en Turquie actuelle).
Ces idées
révolutionnaires et non conformistes sont
devenues florissantes en Allemagne avec les Noms Illustres comme Jacob
Boehm, Maître Eckhart, Nicolas de Cues, Angelus Silesius, comme une « ligne
de fuite » et de « noyau noématique » fort d’une résistance contre l'Institution cléricale qui avait fini
enfin annexer un aristotélisme musulman (manichéiste et jugeant) et devenu
universitaire (et judiciaire), approprié à travers les Noms qui furent d’abord
diabolisés, comme Averroès, Avicenne, Al-Fârâbî dans les universités « théologiques »
de l’Europe.
La « Résistance »
spirituelle, inhérente et souterraine dont le premier prestidigitateur habile
et suprême fut Muhyiddin-i Arabi en Andalousie déchue dont l'élan spirituel et
unifiant est passé à l’Allemagne -en voie de sécularisation- d’Aufklarung, après avoir puisé et épuisé ses ressources
longtemps en Anatolie des Soufis (Via=Voie=Tariqa’)
contre le joug ottoman, dont le Nom emblématique fut Sheikh Bedreddin (quoqu'il fut d'abord un Juge -Kadı-ou mieux un maître de Jurisprudence avant la
Guerre d’Ankara contre Timour, 1415 –déclenchement du Communisme d’Anatolie avant Thomas Münster).
Traces lues à travers la Politique des Noms
Propres
Mots clés :
Histoire du socialisme, Eglise primitive, Christianisme primitif, Paulisme,
Soufisme
Enregistrement
du 17 Janvier 2017
*
*
voir le film sur Youtube avec ces autres:
"De
l'Anagrammatologie (Summum Philosophicum)" du 5 novembre 2016;
et "Pensée
qui s'exède -II (Communisme de Schelling)" du 14 novembre 2016
"Les Marges de la Philosophie" du
30 décembre 2016
13.01.2017
POSTNİŞ'İN SELÂMI
Mâdem bilmiyorsun Mâder Pâder/ Gel öğretelim sana
Konstanniyye'de/ Kim, kim değildir / Ne, ne değildir/ Tarih-Coğrafya dersine
tersten sokarız
Köstence Eflak Boğdan
Truva beyleri/ Sinop Sivas Erzurum/ Ve dâhi Ayntâp Musul hattı/ Toros beyleri
Milas kulları dâhi denüzden anda çıkagelür
Ey Maydos'tan ata
yadigârı Karamanlı Sinan Paşa köprüsüne kadar/ Çekmeceden Edirneye kadar/ Sicim
gibi akar gelûr/ Bu son Alessultanlara yekûn
Felemenk illerinden bir
Kalyon gelmiş/ Demirlemiş Kalyoncukulluğu kapusuna/ Şahkulu dergâhında Rumî
Bacıyan eşrafı toplanmış Beykoz çayırından
Biz Suruç eyledikse bu
gönül Kubad Abâd olmuş/ Şah'tan kuşlar meclise gelmiş/ Bir olmuş Ferid Attar
Meclisinde/ Yediler Kırklar toplanmış gel
Akçeler basar dağıtır
Sarayburnunda/ Aya Sülükten geldik biz geçmez o akçe ne burada ne orada/ Zaman
padişâh olmuş/Dergâh saldı atını Eceabâda
Mağnisa'dan Trabzon'dan Amasya'dan Kastamonu ve dâhi
Tokat Erbaa'dan Edirne Huruç'una yetişüp derviş Üsküdar'da okutacak Hûtbesini
Sancaktan
Açın Yenikapu'dan
Yedikule Zindânlarının kapısını/ Yeniçerü Ocağı sabah ezânını erken söyletti/
Haber geldi Karaman'dan Selçuk'tan Aydın'dan
Sen Küllük'tün Küllük
kalacaksın/ Biz Deryâyız Bin yayladan geldük Toroslardan/ Cem Sultanın/ Genç
Osmanın bıyık haracını almaya geldük senden
Postnişin selâmı var
Tekfûr'a söyleyin/Binatlı Selanik'ten/ Binatlı da Karaman'dan/ Yola çıkmış Abdal
Musalar/ Adâb-ı usûl kâide kanun adına/ Derdest
Yobaz atı Truva
sokmuşlar/ Fatih Medresesinde Fetvâ okumuşlar/ Saray önünde sabah namazında/
Kazan kuvvetleriyle/ Yenikapu Mevlevihanesinden
Hurç eylemiş
Sûr/Alessultanlarda Üsküdarî kalkışmış/ Kuleli kulesiz kalmış/ Derdest edûlüp
halledilmiş Yuşa'da/ Joshua'da âyetler paramparça
Kadirîler Tekkesi vakît
varken yoldan dön/ Yol adâbı öğren breh/ İç Kazan suyundan kaldır/ Senin Postniş'in nerede/ Şamdan'ın nerede ey Musevî
Hani Okçu Musa ve
adamları/ Hani o Geyikli (İskelesi) Baba ve Tekkesi/ Numan'ın adamları ilk
Bolchévik/ Derdest edûp halletmeye Haliç'te Fener'de Balat'ta
Dedûler bak bir, yaptık
sana Fındıklı'da Plaza Camîi/ Durup destur eyledûm kâfire namazı/ Zındık şarab
içer nâra atar/ Tophane taifesi Gark’ola
Hani yürümüş Boğazkesen’i
Türkgücü’nü ol zâlim / Derdest eylemüş kâfiri namazın/ Tekke tekke almış başını
Lağımcı taifesi/ Dizdâr olmuş hep
Dün, vâki oldu, çıkıp
memleketü gezûp dolaştım/ Gördüm ki anda, içler acısı ohâli Tophane’nin
yobazın/ Bir Misvak almış yürümüş fuhşû Arab’ı
13 Ocağı 2017
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)