Unité synthétique du Monde

Gratuité du Don

Titre de la chaîne: COMMUNAUTE DES VISIONNAIRES
Fictions autobiographiques,
l'histoire du présent et
analyses phénoménologiques de la vie quotidienne.

Description: Un film phénoménologique ou la morceau d'une 'bestiare philosophique? Esquise d'un moment de conscience qui ne se résumerait ni à la sédimentation (accumulation ou stratification) historique ni à la protention (projétée au future), mais d'un moment 'insigne' qui serait la plénitude (plérôma) qui se rachéterait lui-même dans chacun de ses moments. Un moment non-salarié, comme la 'gratuité du don'... Khairos? Foi ou salut? Moment de libération sans but, ni la tête ni la queue... Symbolisé ou devenu symbole, ici, par la tortue... Bête philosophique.

Il y a peut-être quelque chose dans le devenir qui n'entre pas dans la dialectique, car toujours identique à soi-même, absout, pour ne pas dire 'absolu', et non-contradictoire avec soi, malgré lui...

D'Aristote à Nietzsche: l'Eternel retour...

Enregistrement du 9 mai 2017

"Fatum Sprituel Hérité"

Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière

Est-ce que le Principe de Non-Contradiction est une fade copie, mais utile (comme Principe d'économie) de l'Idée de l'Eternel Retour (pensée de la pensée), explicitée par Nietzsche à partir de l'idée de "constance d'énérgie"?
Enregistrement du 6 mai 2017.

Grammaire d'une Mort Annoncée

Grammaire d’une Mort Annoncée

Le bébé humain naît dans le grammaire d’une expérience toujours-déjà fétishisé, et meurt en devenant une marchandise en l’apprenant par force. 

(İnsan bebesi hep kendinden önce zaten metalaşmış bir deneyimin gramerine doğar, bu gramer ona öğretilirken kendini zorla metalaştırarak ölür.)

*

Lacan affirmait contre toute thèse de biologie reductionniste en prévalant la socialité comme structure, que “le bébé humain naît d’abord au social”, à l’intérieur d’un langage comme “un système de signes déjà institués” selon l'heureuse formule de Jean-Jacques Rousseau. Il s’agit donc d’abord comme prévalance, de la valance d’une expérience humaine immémoriale qui a laissé des traces comme sédimentation.

Il s’agit donc comme le lieu de naissance de ce topos bizarre de l’humanité historique qui est profondement temporelle, et de tout ce qui y est retenu, pourtant presqu’impossible d’en faire une retention en toute acte consciente de l’intentionalité, pour en tirer au claire.  C’est ce qu’on pourrait appeler l’inconscient impersonnel où débute toute expérience qui est toujours-déjà commencée.

En ramassant et visant toute expérience anthropologique, psychanalitique et même la critique de l’économie-politique qui donne un contenu pratique à cette expérience, on peut reformer la formule lacanienne et affirmer ceci:

Le bébé humain naît dans le grammaire d’une expérience toujours-déjà fétishisé, et meurt en devenant lui-même une marchandise en l’apprenant par force.

Le bébé humain naît donc dans le grammaire d’une expérience toujours-déjà fétishisé qu’il lui faut apprendre par une violence fondatrice dont il va mourir, ou qu’il lui faut mourir pour vivre, pour s’apprendre vivre et en y mourir, chaque fois unique et comme la fin du monde, du monde à lui seule, comme l’appartenance du Da du Dasein à lui-même et à son monde.

C’est de ce monde qu’on meurt donc chaque fois. Le monde et ses expériences objectales, objectivisantes qui apportent la mort à la porte du Dasein, à sa portée. Chacun meurt d’une mort qui est à sa portée, la mort étant le seul accès à son impossible. C’est l’impossible qui lui incombe.

Mais pourquoi objectiviser l’expérience humaine historique, la sedimentation, la trace comme l’inconscient et ces “systèmes des signes déjà institués” comme une marchandise, toujours-déjà fétishisée? C’est aussi la porte où la mort fait son entrée à la vie, comme un processus toujours-déjà commencé et dont on a gardé la mémoire comme grammaire, comme garde d’experience, qui va rendre l’experience possible synchroniquement, comme parole, comme l’échanges des biens, des besoins et des désirs, toujours inassouvis, et recommençants, comme des esquisses toujours-déjà recommencées… Et c’est ça l’illusion d’une vie individuelle, nouvellement commencée, et de l’unicité de la naissance, du sujet, de l’hupokhaimenon.

3 mai 2017

voir le film du même titre
 https://mysteriques.blogspot.com.tr/2017/05/grammaire-dune-mort-annoncee.html
 

Painful Dislocations and On My Disagreement

Painful Dislocations and On My Disagreement*

 

 Painful dislocations and my a few disagreements...

 

 If I say as if my speech were in the deep of this hell cell

 Merely dislocations in the space of all of them

 Owner's domains were nameless Blummen

 If you give to us a hopeful hole of theirs souls...

 

 In there and beyond, closer than to us

 Figurate for all us a silence Harbor in a short war

 Clothes are sleeping on my armchair or in your arms now

 Promenades and pomegranates, deeply and juicy...

 

 Come again for design a roommate to coagulate me

 Shippers appears in a blink of time eye

 Shut down for all us a short wave frequency name lost

 Currency in loyal legacy will be waited in a hardworking...

 

 As if a Moratorium on the chest of law-sister's room

 Dead letters on Office boy's horses wilder go on

 Becoming into the bloody eyes closed name

 As a "oillet d'un oreillet dans l'oeil des oeufs"...

 

 Space of my disagreements were merely more large of yours'

 However your eyes were closer to me than mines

 A silent gift given to nightmare coffee in deep house-wifes

 A knee was a holly knee like a Moratorium in the opera-house.

 

 

 1st may 2017

 (listening Karlheinz Stockhausen, Oktophonie, 1990-91)

P.S. Anybody on our Earth can gracefully corrige my Tongue (volé au chat)
(Kediye kaptırdığım dilimi şu Yeryüzündeki herhangi biri düzeltebilir)

* Inspired by a work of Alperen Kartal, "Moratoryum için Torso" (A Tird for a Moratorium / Un Tiers pour une Moratorium), published in 2017, Ankara.

Espoirs Sotérologiques -Thaumaturge

Espoirs Sotérologiques

(Thaumaturge)

Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière

 

Description: Heureux réplis sur soi d'un hérisson sur la prairie nous donne 'en potence' un cours de philosophie sur la liberté de choix et sur la spatio-temporalité propre de l'étérnel retour. Aux bons entendeurs, salut!...

 

Diverses formes de l'incorporation de l'impossible sur un plan du possible, comme un plan d'immanence. La transcendance aussi est donc une immanence.

 

Enregistrement du 27 avril 2017

*

Legs du Logos

Anahtar Kelimeler -I

1-           bazen Agamben okuyorum sıkılırsam.

2-           biri bilim yapıyorum der, biri metafizikçiyim der önemsiz, ikisinin sonu da pek romantik oldu, bir kuram yarım bırakıldı, birileri anti-Ödip'le dalga geçti vs.

3-           bir düşünce olarak üretmek, bir düşünce kurmak için üretmek. ve onu cevap alabilen bir nöron haline getirmek, bu dokumaya en basit örnek Zerdüşt’ün şehre inip çıkması verilebilir ama anlam daha büyük.

4-           insanda konuşma, insanda yazı, bir şey var beni rahatsız eden, tek bildiğim konuştuğumuz ve bunu antropolojik-evrimsel olarak yorumlamak [, bir] kenara bırakamıyorum. dilin üstüne gitmek lazım, çizgilerin, Lascaux'dan daha önceye.

5-           insanların da bunu bir problem olarak görmesi gerekecek. ve direterek yakındığı bir şey vardı [Beuys], sanatçılar kuram üretmedi, teorileri yoktu, işte hep aynı engeller, çünkü neden giriyorlar odalarında ve işte rüyalarından, geçmişlerinden bir şeyleri anlatıp… en sonunda 7000 ağaç dikti, bugün gezide vs teorileri anıldı. kaldık böylece.

6-           fakat yoktu bir çözüm bende bunları yapılandırıyorum Beuys’la ince çizgilerim var,

7-           tek amacı bayağı henüz hiç olmamış bir sanat türü üretmek -bir kamera icad etmek gibi neredeyse- sinemayı bulmak gibi, ilk amacı bu ve yanında mutlaka ve bu hedefe giderken

8-           inanın konuşmam bu kadar kötü, zannediyorum yazım da.

*

Anahtar Kelimeler –II

 

1- kolejlerdeki felsefi eğitimlerinden Kant bilen çocukların başına vurup ödüller verenler

2- egomu beslemek adına… bir metin yayamazdım çevreye,  o zaman şimdi bunları söylemeye hakkım olmazdı-

3- git hayatını yaşa diyenler var, ama hayatın kendisi bu anlamıyorlar, her neyse.

4- ben fikir üretiyorum, üreticiyim, her neysem artık, ben ile başlayan ve -m ile bitenleri okumanıza bile gerek yok

5- ama şöyle demek makul, şu asalak ve eski kelimelerle, regl olan bir erkeğim

(A.K.)

La Temporalité de la Pensée

Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière

La donation du sens d'une vie d'après ou depuis sa fin, la question d'enthéléchié aristotélicienne appliquée au cas de la mort de Socrate.
Penser l'être, l'emmener à la proximité du soi: voilà la tache époquale et temporelle du philosophe vue sous l'espèce de l'étérnité...

Enregistrement du 24 avril 2017.

Là où ça a été...

Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière

Description : La formule freudienne réinterprétée par Lacan comme une formule présocratique.
Ici la "révolution" ("ce n'est pas la révolution qui fait commencer la révolution") interprétée comme le "noyau sensible-insensible", "l'enfantilisme", ou ce qu'on a gagné en perdant / ce qu'on a perdu en gagnant... Voici peut-être "ça" et le moteur du désir et celui de l'histoire, étant l'un et même...

Enregistrement du 14 avril 2017

Je m'explique en l'Ontologie

BELİRTİLER

AYALTI ÂLEMDEN BAZI

BELİRTİLER – REMİLLER – REMİZLER

Ve yeni bir ilim icabı

 

(Sahih, gerçek) toplumsal ilişkiler ve üst yapı kurumları (bağzı içtimai müesseseler) hemen her zaman bire bir uyuşmayan, kendi özerk (muhtar) gerçeklik alanları olan görece (itibari) ve farklılık gösteren yapılardır. Birbirlerine teşmil edilmelerinden, birbirlerinin tedavülüne mütemadiyen bir rabıta farkı ile girmelerinden, eksi sayıların meontolojik hakikatinin asal sayıların müspet değerlerine  galebe çalmasına bir netice almaksızın benzemeye devam etmelerinden  birkaç asır önce de dogmatik aklın barok ışığında Leibniz’in matematik argümanlarında infinitezimal hesaplama yönteminde Astronomi ilminin hizmetine sunulmuş idiler.

Filhakika, insanlık Astronomide birkaç asırdan beri bir hayli ilerlese de bir Kozmoloji kurmak bir yana, ‘Kozmolojik bir İde’ye bile sahip olmaktan ırak görünmektedir. Hal bu ki, Ayaltı dünya Ay’ın karanlık yüzüne benzemeye devam etmekte,  “üst yapı” da bütün muhkem müesseseleriyle saydam bir nitelikte görünmemektedir; koyu, ağdalı bir mayi nispetindedir. Yani belirli bir dönemde içinden bakıldığında (dışından bakmak için dışına çıkabilmek lazım gelir ki, bu da uzaya giderek olmayacağı asrımızda anlaşılmış bir vakıadır) ardında yatan ilişkiler ağı ya da yumağı ne yazık ki (“ô Pêre Chastel!”, diyordu Epikürcü Diderot) açıkça görünmez. Basit ve iradi bir şekilde toplumsal ilişkilerin çarpıtıldığı, gizlendiği düzgü düzgü bir düzgülenme (codification) olduğu sonucu çıkarmak gerekmez bundan. Ama büsbütün saydamsız olduğunu da söyleyemeyiz elbette. –“Bir ‘bilim’ gibi değişmez bir nesnesi olan bir varlık alanı değildir o.” (“Türkiye’de Hukuk”, M. Belge, Cumhuriyet) diye buyurmuştur bilimin kurulan, nesnesinin de bu kurguda kurulan bir şey olduğundan habersiz olmaması gereken bir zat.

En azından T.C. özelinde elimizde olan en saydam şey şu gibi görünmektedir; yakın bir zamana kadar bütün kurumlarıyla kendini batılı gibi göstermeye çalışan bir burjuva devletinin, ülkedeki feodal sömürüyü ve taşeronluk aracılığıyla oluşmakta olan kütlesel proleterleşmeyi gizlemeye çalışarak ve bir “millet-devlet” edebiyatıyla halkları baskı altında tutarak, söylemlerinde ülküselleştirdiği demokrasinin tam tersi bir yönde savrulmasıdır. Uyarıyoruz, ikaz ediyoruz, ama elimizden bir şey gelmiyor diyordu müşkil durumda kalan bir yandaş şair.

Halk bir yandan Şark’ın o bin yıllık ustalıklı deneyimiyle ikiyüzlü bir kültüre alıştırılmakta ve alışmaktadır, öte yandan da yine aynı deneyimle onu (yani kendisini) bir kez daha –bir salto hareketiyle- tersine çevirecek (aslında “bir fotoğrafın Arabı” gibi ifşa edecek –Ece Ayhan) bir gediğe doğru çekilmektedir. Halk kendince, hasbelkader bir öteki kültürü yaratmakta, ancak resmi kültürün ritüellerini de aynı bir yağmur, fırtına imişcesine bir “doğa olayı” gibi  (iş çıkışı Cuma darbelerini de belki bir pembe deprem kuşağı gibi) karşılamakta ve ceketini ilikleyip saygılı bir sessizlikle geçmesini beklemektedir. Halk devletten kibarca kendisini “ötekileştirmemesini” rica etmekte, Devlet’ten  de “duruma göre icabına bakarız” yanıtını almaktadır. Darbelerden biri bitince başlayan öteki hayat da böylece değerli bir içeriğe ulaşmaktan mahrum bırakılmış olmaktadır (sosyo-psikolojik bir tespittir bu). Böylece –topyekün “insanlar” dememek için- bütün bir “orta sınıf” da inanılmayan bir değerlilik ile (geçici olup olmadığını göreceğimiz) inanılan bir değersizlik arasında yine şizofrenik bir konuma itilmektedir  (bu da evrensel lisanda proleterleşme oluyor zannımızca, isterseniz aramızda buna, karşıdan bakarak ‘popülizm’ de diyebiliriz).

Bu örnekte yeterince derinleşildiğinde görüleceği gibi, insanların gerçekte yaşadıkları ile bunların kurumlar düzeyinde görünüşleri arasındaki “çelişki”, hiç de basit olmayan bilinçsiz bir yapının, garip bir matematik denkleminin konusunu oluşturur; ve  tek bir birey söz konusu olduğunda da, en azından bütünleşememiş bir dilsel yapı olarak kendini göstermekte, bu da her zaman şizofreniyle sonuçlanmasa da paranoya hezeyanlarına da kapı açmaktadır (çünkü “mutsuz bilinç” sonsuza kadar mutsuz kalmak istemez, bölünme onu paranoyaya sevk eder; siyaseten totalitarizm ile popülizmin evlendiği nokta da burası olsa gerek, ama bunun boşanması daha da korkunç olur, çünkü devlet “boş ol” deyiverir bir gün halka).

Elimizde şimdilik veri olarak bulunan şeyler bariz belirtik (semptomatik) yapıda olan şeyler: İnsanlık tarihinden bir dizi belirti… Üretim (gerçekte üretim görünümü altında yıkım ve özyıkım) ilişkilerini dönüşüme uğratan yeni teknik yordamlar da bu bilinçdışı gibi yapılanmış yapıdaki “gediği” giderek açmaktadır; özellikle de her an kapıda tutulan fiili veya potansiyel savaş tehdidi uylaşıma (consensus) olmasa da uysallaşmaya hizmet etmektedir. Bir kavram olarak kurucu öneme sahip “kıtlığın” (=bugün basitçe “geçim sıkıntısı”, “enflasyon” denilen şeyin ontolojik mütekabili) yeniden örgütlenişine tanık olmaktayız. Sanki ilkel bir kabile gibi yapılandırılmaktadır dürtüler, istekler, hazlar, bastırmalar, iki yüzlü sahtekârlıklar, şarkılar, içi boş şehidlik (maşatlık, meşhed) edebiyatları, vb. Topluluğun kendi kendini seyrettiğini sandığı aynada, organlarda bir mitosun mastürbatuvar öğeleri, aynı Yunan antik tiyatrosundaki koronun işlevi gibi, kendi kendinin katarsis’ini, katalepsis’ini, sağaltımını insanların bireysel vicdanlarını harekete geçirmeden yapmaktadır; ve bu çok arızi kalmaktadır kanımızca. Ancak tek maraza da bu değildir bu arazda. Topluluğun bu imge üretiminin normal dışının zahiri aynasındaki tersine dönmüş imgeleri de Yasa’yı negatifinden imlemekte (Pavlus sendromu), libidonun yaratımsal ve yatırımsal sermayesini, milli serveti, katma değeri, döngüye yeni katılacak artı değeri, velhasıl gelecek kuşakları (mesela kapalı fetişizmi, Suriyeli fantazmı, vb.) şekillendirmektedir.

Bu ve bunlar gibi “insan bilişi”ni, yani sözümona “yanlış bilişleri” ve diğer birçok farklı fikir ve fikirsizlik kurnazlıklarını, ister bilincin ve bilinçli yolsuzluğun, isterse de bilinçdışının dilinin yolundan, yolsuzundan bize bahşedecek ilmin nesnesi olmaya aday bu belirtilerin, remillerin ve remizlerin ışığında yeni bir “milli” ilmin icadı, olmadı yeni yerellik enstitülerinin, köy, kasaba, muhtar ve muhtariyet “ekollerinin” kurulması ve neşriyatı icabı ayna gibi ayan beyan ortadadır.

(ilk nüsha 1980, düzeltme 2017)
https://youtu.be/6Ptryz5DLtA

L'Ecriture, du Monde...

Un récit de fondation sur les origines de l'humanité:

L'acte de se rassembler

Carence ou Caritas?

Frisson sacré ou climatique

dû à la constitution caritative

(sans poil, etc.)

Pro-duction du Feu (sacré)

comme Pro-vocation,

l'appel

à l'acte de se rassembler...

L'Origine de la "communauté":

Moi, Monde, Dieu (tiers)

Le triangle...

*

Le premier homme fut poète

qui a reçu le Feu éternel,

toujours fragile et à pro-téger...

Garde-feu de l'humanité:

L'Idée réçue,

en Triangle cristalline...

*

Poète vexé...

Car caritatif...

Cura

Chaste

Jeûn

Lamentations...

Manque

Mémoire gardé

Feu intériorisé

"l'idée qu'on peut 'avoir'"

du premier Acte Manqué...

*

Etonnement du premier commencement

La ressemblance

le halte

Heilige

salut

Similitude des générations et des générations:

le Nombre, le chiffre (nombra-t-il?)

le case vide

transcendantale

toujours renaissant

au premier commencement

comme l'origine:

le Moi,

le Monde,

le Dieu,

qui vient en Tiers

autours du Feu,

selon la Flamme,

Danse...


le 28 mars 2017

LA DECONSTRUCTION EN TURQUIE

Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière

 

Description : Quand un philosophe se décide de, non pas passer devant les caméras comme on s'est habitué convenablement, mais, se mettre, brisé en mille morceaux, en schèmes quasi-transcendaux pour s'en faire une pensée sensible (noésis aisthétikon), l'art du cinéma et le style permis de philosopher prennent des tournures dont nous ne connaissons pas encore les conséquences au XXIème siècle des guerres.

 

Enregistrement du 19 janvier 2017

Le Souverain et le Clerc

LE SOUVERAIN ET LE CLERC

 

Titre de la chaîne: Philosophie à l'école buissonnière

 

Moment de passage (à rebours cette fois) de la "Religion animale" à celle de "Fleurs" décrit phénoménologiquement  comme changement de "formes" de déité et leurs représentants (incarnants) le "shamans", les "prophètes" bibliques et les "fakirs hindous"...

 

Enregistrement du 7 mars 2017

La Fin de tout Opéra

"L'Opéra de Méditerranée" songé à partir de "l'Origine de drame baroque allemand" (Trauerspiel) de Walter Benjamin, du "théâtre séljoukide" (via Danişmentli et Anna Commène), du "Théâtre et la Peste" d'Antonin Artaud, du "Théâtre des marionnettes" de Von Kleist, de "la Philosophie dans le boudoir" de M. de Sade, et du "Chevalier Inexistant" d'Italo Calvino...

Retarder l'échéance:De l'essence du théâtre et de la littérature: des "Mille et Une Nuits" au jour d'aujourd'hui...

Enregistrement du 5 mars 2017