400 yılda bir olur bu olay
yıldızlar dizilince sıra sıra
çamaşır mı yıkıyorlar sandın
çamurlara büründüm gezdim sokaklarda 15 gün çıplak
ay karanlık gece yoğundu dualara büründüm
bir çay tarlasında buldum kendimi
bir derenin bağrına yattım uyudum
akıyor bu tütsü bu konsol son durağım
sonra sadece bataklık ve gece
bu son geceyi sana armağan ediyorum…
(yazlık sinemaları kapattım sarı ışıkları söndürttüm
eski laleler söyledim sana)
Buhuristan olacak bu
son şiirimin adı…
yık köprüleri
zaten geçen yok
ağlamak kirpiklerin ameli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder